Mayıs 2017'nin Ardından

Cumartesi, Haziran 03, 2017
Aylık Rapor, Estikçe,
Cahil Okur’dan herkese merhabalar…

Mayıs ayı benim için oldukça güzel geçti. Umarım sizin için de aynı olmuştur. Her ne kadar yorumları girmemiş olsam da 7 kitap okudum. Bunlardan sadece “Seni Seviyorum Deme Evlen Benimle” kitabını ve “Sır Perdesi Aralanıyor” kitabını sizlerle paylaşabildim. Hemen ayrıntılara geçiyorum;

NELER OKUDUM?

Seni seviyorum Deme Evlen Benimle

Mavim ile birlikte okuduğumuz bir kitaptı. Bütün olarak çok fazla beğendiğim bir kitap olmasa da bölüm bölüm güzel bir kitaptı. Yorumda da bahsettiğim gibi altını çizdiğim cümleler bütünden çok daha güzeldi benim için.

Sır Perdesi Aralanıyor

Sherlock Holmes diyip konuyu kapatmak istiyorum. Her satırını yüzümdeki mutluluk ifadesi ile okudum.

Kayıp Hikayenin İzinde

Bakınız üst başlık.

Biz Şimdi Neyiz

PuCCa ile uzun bir aradan sonra yollarımız yeniden kesişti. Biraz zorlama tadı alsam da, önceki kitapları daha çok beğenmiş olsam da, yine de güzel bir kitaptı. Henüz okumadıysanız tavsiye ederim

Cadı Avcısı

Bu ay en fazla beklenti içerisine girdiğim kitaptı. Lakin istediğimi tam olarak alamadım. Ayrıntılı incelemem de sebeplerini anlatırım.

Kilit

Uzun süredir tarihi roman okumamıştım. Güzel vakit geçirdim diyebilirim. Tarih bilgime yenilerinin dahil olması da beni ayrıca memnun etti.

Dehanın Esrarengiz Yüzü

Sherlock Holmes’ta zirveye vardım bu ay evet.. Bu ay içerisinde okuduğum üçüncü Sherlock Holmes kitabıydı ama hiç sıkılmadım gerçekten.

NELER İZLEDİM?

Bu ay öyle çok fazla film izlemedim. Sadece Ata Demirer’in “Berlin Kaplanı” filmini izledim. Kısa zaman sonra ayrıntılı incelemesini paylaşacağım.

Dizi noktasında ise ciddi sıkıntı çekiyorum. Agents of Shield’ı izlemeye devam ediyorum. Yeni tekliflere açığım bu konuda yardımcı olursanız sevinirim.


Bu Ay Okuduğum Kitap Sayısı: 7
En uzun eser: Cadı Avcısı (400)
En kısa eser: Sır Perdesi Aralanıyor – Kayıp Hikayenin İzinde (192)
Toplam Okunan Sayfa Sayısı: 1775 Sayfa
Genel Toplam Sayfa 2017: 6373
Günlük Ortalama Okunan Sayfa Sayısı: 58 Sayfa (Yaklaşık)
En Beğendiğim Eser: Kilit


Blog Partisi

Perşembe, Haziran 01, 2017

Estikçe, Blog Partisi

Cahil Okur’dan herkese selamlar…

Gecikmiş bir yazı ile karşınızdayım yine. Annesi’nin Prensesi Blogu’nda geçtiğimiz günlerde gerçekleşen Blog Partisi etkiliğinden haberdarsınızdır. Güzel katılımlı geçen bir etkinlikti. Herkes cevaplarını çoktan yayınlasa da ben anca yayınlayabiliyiroum. Herkesten özür dileyerek hemen ayrıntılara geçmek istiyorum.

3’er kişilik 9 grubun oluştuğu Blog Partisi etkiliğinde 5. Grup’a düştüm. Ve bu grupta benimle yer alan Kerem Esena ve Umman Aslan’ın sorularını yanıtlayacağım şimdi sizler için;

İlk soru Kerem Esena’nın sorusu; “Herkesin hayatında insanı etkileyen, düşüncelerine yön veren bir şeyler olmuştur. Seni bugünkü sen yapan şeyler nelerdir? Bu hayatında yaşadığın bir anı, izlediğin bir film ya da okuduğun bir cümle dahi olabilir.”

Aslına bakarsanız ben öyle bir filmden, bir sözden pek de etkilenen bir  ama olmadım hiçbir zaman. Lakin bir kitap benim için oldukça önemliydi. Üniversite yıllarında okuduğum kitabımın adı “Rüzgarı Dizginleyen Çocuk”. William Kamkawamba isimli ve aynı gün doğduğum yazar kendi hikayesini anlatıyordu bu kitapta. Okumayan arkadaşlarımı düşünerek spoiler vermemek adına fazlaca ayrıntıya girmiyorum lakin henüz okumadıysanız kesinlikle tavsiye ederim.

İkinci soru ise Umman Aslan’ın, “Hayatta hatırlayınca kendinizle gurur duyduğunuz en güzel ameliniz ne diye sorulsa hangi amelinizi söylersiniz?” sorusu.

Aslında bu soruya nasıl yanıt verileceğini bilemiyorum ama bu tip konu her açıldığında bu hayatta iyi ki yapmışım dedim bir hareket var. Her zaman bunun gururunu yaşadığım bir şey. O da üniversite yıllarımızda arkadaşlarımla beraber çocuk esirgeme kurumuna yaptığımız ziyarettir. Çocukların mutlulukları görülmeye değerdi gerçekten. Gerekli izinlerin alınması ile çocukları bir günlüğüne dışarı çıkarmıştık yurttan. Otobüsteki onca boş yere rağmen çocukların hala inatla kucağımda oturmak istemesini ve bunun için birbiriyle tartışmalarını hatırladıkça kötü olurum. Onların sevgiye olan açlıkları geçekten çok fazla. Adını ne yazık ki unuttuğum lakin sözlerini asla unutamadığım küçük bir kız vardı; “Amca beni babammış gibi sever misin?” Bu hayatta ki yaptığım en güzel amelim o küçük meleğin saçlarını okşamaktı.


İşte böyle…




Blogger tarafından desteklenmektedir.